Un fils

Het spannende regiedebuut over ouders die nadat hun zoon verongelukte van elkaar verwijderd raken, is inhoudelijk en technisch ambitieus.
Op de schoot van zijn vader mag de 11-jarige Aziz een stukje autorijden. Hij heeft de dure Range Rover niet helemaal onder controle, maar vader Fares stuurt lachend bij. De vrolijke, liefdevolle openingsbeelden van de Tunesische film Un fils benadrukken de band tussen vader en kind. Fares zet het favoriete liedje van zijn zoon nog eens op.

Een onschuldig tafereel, waar toch al gevaar in loert. Het is duidelijk dat er iets zal misgaan, al duurt dat nog een tijdje en heeft het niets met Aziz’ stuurkunsten te maken. De dreiging komt uit onverwachte hoek, op een andere weg, waar een kogel verdwaalt na een terroristische aanslag. Aziz belandt in een ziekenhuis in Tataouine. Hij moet vechten voor zijn leven.

Un fils speelt zich af in het vroege najaar van 2011, niet lang na de Tunesische Jasmijnrevolutie. Op de achtergrond speelt de politieke situatie een rol, maar regisseur en scenarioschrijver Mehdi Barsaoui richt zich vooral op het familiedrama. In de nauwe gangen van het ziekenhuis worden geheimen uit het verleden blootgelegd en raken Fares en zijn vrouw Meriem steeds verder van elkaar verwijderd.

Barsaoui maakt het zichzelf niet gemakkelijk in zijn speelfilmdebuut. Hij haalt heel wat overhoop, van illegale orgaandonatie tot een medische race tegen de klok. Knap weet hij alles in de hand te houden, zonder dat het verhaal sentimenteel of ongeloofwaardig wordt. Ook in technisch opzicht is Barsaoui ambitieus. Het brede beeldformaat cinemascope is uitermate geschikt voor de fraaie woestijnlandschappen, maar pakt ook verrassend goed uit in de vele close-ups van Fares en Meriem, knap gespeeld door Sami Bouajila en Najla Ben Abdallah. Bouajila, een bekend gezicht uit de Franse cinema, won een jaar geleden terecht de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Venetië. De minder ervaren Ben Abdallah speelt minstens zo goed en beheerst. Wanhoop, schaamte en verdriet vechten bij Meriem stil om voorrang.

Fares en Meriem zijn een hoogopgeleid, ruimdenkend stel, maar Fares’ liberale denkbeelden worden flink op de proef gesteld. Trots botst met vrijheid; het is een scherp afgebakende emotie, zonder speelruimte of sluipwegen. Of dat ook voor vaderliefde geldt, is de vraag die Barsaoui stelt in zijn intrigerende, strak geregisseerde psychologische thriller.

Pauline Kleijer in De Volkskrant, 9 september 2020
Zie ook FilmMagie nr. 703