NOR, SVE, FRA, DNK 2021 | 128 minuten | |
Regie: | Joachim Trier | |
Met: | Renate Reinsve, Anders Danielsen Lie, Herbert Nordrum, Hans Olav Brenner, Helene Bjørneby, Vidar Sandem, Maria Grazia de Meo, e.a. | |
Scenario: | Joachim Trier, Eskil Vogt | |
Fotografie: | Kasper Tuxen | |
Montage: | Olivier Bugge Coutté | |
Muziek: | Ola Fløttum | |
Prijzen: | Won 28 prijzen waaronder Beste actrice (Renate Reinsve) op het Festival de Cannes, 2021 | |
Links: |
www.oslo-pictures.com/no/filmer/verdens-verste-menneske Trailer: https://youtu.be/55M5ZgAqbWo |
Een vastberaden ode aan de besluiteloosheid
Zo onzeker als de zoekende Julie over haar relaties is, zo overtuigd zijn wij van onze liefde voor The Worst Person in the World. Met verfrissende oprechtheid en fantasie verheft Joachim Trier het romantische genre naar zeldzame hoogtes. Actrice Renate Reinsve is een godsgeschenk.
Een jonge vrouw slentert doelloos een heuvel af. Het zomerse
avondlicht kan de tristesse op haar gezicht niet verhullen. Julie (Renate
Reinsve) is net weggevlucht van de boekvoorstelling van haar vriend Aksel
(Anders Danielsen Lie), een bekende striptekenaar. In het centrum van Oslo
dwarrelt ze binnen op een trouwfeest van vreemden, waar haar blik al snel die
van Eivind (Herbert Nordrum) vindt. De twee besnuffelen elkaar en ruiken meteen
de elektriciteit in de lucht. Maar omdat ze allebei in een relatie zitten,
beloven ze niets te doen wat niet mag. Maar waar ligt de grens? Elkaar bijten,
mag dat? Elkaars zweet opsnuiven? Sigarettenrook in elkaars mond blazen? Het is
een zinderende, intieme scène die meer seks uitademt dan de gemiddelde
vrijpartij, en een van de meest romantische taferelen die we ooit op het grote
scherm zagen.
Julie en Eivind nemen uiteindelijk afscheid zonder namen of gegevens uit te
wisselen. Julie wil haar vriend trouw blijven, haar leven met hem voort
uitbouwen. Denkt ze. Of niet? Zo twijfelt Julie, die stilaan de dertig nadert,
wel vaker over wat ze nu écht verlangt van het leven. We leren haar kennen als
geneeskundestudente, maar wanneer ze ontdekt “dat de geest haar meer
interesseert dan het lichaam”, schakelt ze over naar psychologie, om
uiteindelijk toch voor fotografie te kiezen. De protagoniste is soms irritant in
haar besluiteloosheid - misschien net omdat haar eeuwige zoektocht naar dat
groenere stukje gras aan de overkant zo herkenbaar is.
The Worst Person in the World is een frisse, hartverwarmende, eerlijke weergave
van het existentiële traject dat zowat iedere millennial op een of andere manier
moet afleggen. Het is een ode aan de opwinding, de vrijheid, de tegenstrijdige
verlangens, de onmogelijke keuzes, de mislukkingen en de spijt waarmee het pad
richting volwassenheid bezaaid is. De Noorse regisseur Joachim Trier en zijn
vaste coscenarist Eskil Vogt (samen bekend van films als Thelma en Oslo, 31.
August) vatten perfect het gevoel van almaar wachten tot het allemaal begint, om
vervolgens vast te stellen dat het al bijna voorbij is. Het leven is zoals je
neus: je zit er te dicht op om het scherp te zien.
Trier vermomt deze achteloos diepzinnige coming-of-agefilm als een luchtige,
jazzy romcom. Daarmee werpt hij zich – enigszins verrassend, gezien zijn vorige
films – op als de Noorse Woody Allen. Met dat verschil dat Allen al enige tijd
de voeling met het heden verloren is: zijn ‘jonge’ personages doen weleens
denken aan die meme waar een 55-jarige Steve Buscemi een groep jongeren begroet
met de woorden: ‘How do you do, fellow kids?’ Trier daarentegen maakt van Julie
de ultieme vertegenwoordigster van haar tijd. Reinsve zet haar door en door
geloofwaardig neer, in al haar tegenstrijdigheden – zo schrijft ze een essay
over de vraag: ‘Kan je feminist zijn en toch genieten van mouthfucking?’
De film doet in zijn vorm precies hetzelfde als Julie: zoeken, fladderen, zich
nooit vastpinnen. Frustrerend voor wie zweert bij een strakke
drie-act-structuur, heerlijk voor wie zich – zoals wij – met plezier aan Julies
grillen overgeeft. Trier houdt zich als regisseur vaak op de achtergrond, laat
de acteurs de show stelen en legt ondertussen op het juiste moment de juiste
plaat op (’Healing, Pt. 1’ van Todd Rundgren is onze favoriet). Maar enkele
keren haalt hij alles uit de kast. Zoals in de memorabele scène waar Julie de
wereld op pauze zet terwijl ze een moeilijke knoop doorhakt. Geen domme gimmick,
wel een prachtige illustratie van de drempelvrees die ons overvalt wanneer we
belangrijke keuzes moeten maken. Was er maar meer tijd om na te denken...
Lieven Trio in De Morgen - 17 november 2021, p. 14