The Wife

Een huwelijk van lange adem

Een ingetogen Glenn Close schikt zich volkomen in haar rol als iemands vrouw. Tot ze daar schoon genoeg van heeft.
Glenn Close stapte in haar leven al viermaal in het huwelijksbootje en stapte daar telkens weer uit. Het moet wel of de 71-jarige actrice weet inmiddels: zonder compromissen houdt geen huwelijk stand.
In ‘The Wife’ speelt ze Joan Castleman, een vrouw die veertig jaar lang haar eigen ambities en dromen onderschikte aan die van haar man. Daar heeft ze op een goede dag helemaal de buik van vol. Niemand kan eindeloos klaar water blijven drinken alsof het nog steeds wijn is.
Is de Zweedse filmmaker Björn Runge uit op een eerbetoon aan dienstbare huisvrouwen die in de schaduw van hun echtgenoot leven?
Joan legt bij elke gelegenheid de outfit van haar man Joe (Jonathan Pryce) klaar. Ze herinnert hem aan zijn bloeddrukpilletje en plukt voor zijn vertrek de laatste kruimel uit zijn baard. Al vroeg in hun relatie moet zij hem elke last ontnomen hebben. Zo is zijn schrijverscarrière vast tot volle wasdom kunnen komen.
Maar in die schijnbaar banale, dagelijkse offers ziet ‘The Wife’ nog niet de grootste prijs. De kijker leert dat deze vrouw, die Glenn Close zo tastbaar neerzet, al die jaren nog een flinke stap verder ging. Knullig onthult het verhaal daarmee een weinig plausibel geheim. Wat eerst nog een menselijke en herkenbare film was, zakt dan in elkaar als een lekgestoken luchtkasteel.
Gelukkig heeft de film Close, een rasactrice die we te weinig op het witte doek zien. Ze speelt Joan zoals je dat van haar verwacht: met grootse klasse. In een enkele blik weet zij de prijs van de levenslange toegift te leggen, zoals ze dat doet wanneer haar man het woord neemt. Dan slaat ze de ogen neer en luistert.
Ook Jonathan Pryce schittert aan haar zijde als Joe. Hij komt te weten dat zijn status als vermaarde schrijver nog een extra glans krijgt: in Stockholm mag hij de Nobelprijs voor Literatuur komen ophalen. Tegen een zaal vol aanbidders zal hij zeggen: ‘Zonder deze vrouw ben ik niets.’ Maar het is een valse poging om zichzelf bescheidenheid toe te wuiven.
Huwelijken die minder rotsvast blijken dan gedacht: ze waren al eerder de inzet van intieme meesterwerken – denk maar aan het recente ‘45 Years’ met Charlotte Rampling. In ‘The Wife’ zat beslist een even sterke film over zelfverloochening binnen een langdurige relatie. Met dit getalenteerde duo had dat fenomenaal kunnen worden. Wat draaide het anders uit.

Ruben Aerts in De Standaard/DS2, dinsdag 13 november 2018, p. 7

Zie ook FilmMagie nr. 689