Regisseur
Wayne Wang is een jong Amerikaans onafhankelijk filmer, die rond zijn Chinese afkomst intieme kronieken filmt over de aanpassingsmoeilijkheden van Chinese migranten in de USA. Zijn oeuvre is gekenmerkt door authentieke beschrijving, milde humor en gevoel voor de generatieconflicten tussen de verschillende migrantenleeftijdsgroepen.
Op één film na, de thriller Slam Dance met Tom Hulce uit 1987, situeert Wang zijn prenten in Amerikaans-Chinese culturele context:
1982 Chan is Missing
1985 Dim Sum
1987 Slam Dance
1989 Eat a bowl of tea
1991 Strangers (episodefilm)
1993 The Joy luck club
Gegeven
The Joy luck club is het verhaal over moeders en dochters. In de proloog geeft de regisseur zijn film een duidelijke symboliek mee: een Chinese vrouw neemt op haar tocht naar de States een zwaan mee voor haar dochter. Bij haar aankomst heeft ze alleen nog één veer over. De symboliek verwijst duidelijk naar het gedachtengoed uit het oude Chinese vaderland, dat voor de jonge generatie in de States, op een veer na, verloren ging.
De film vertelt het verhaal van vier Sino-Amerikaanse vrouwen uit San Francisco en hun moeders, hun onderlinge verbondenheid en vervreemding.
Van de vier meisjes treedt June het meest op het voorplan. Na de dood van haar moeder moest ze de lege plaats innemen in het kransje dat wijlen haar moeder met drie andere Chinese migrantenvrouwen had opgericht. Elke week kwamen ze samen om hun mahjong te spelen: hun manier om de herinnering aan het verre vaderland levendig te houden. Via June’s invalshoek leert de kijker de drie andere vrouwen en hun dochters kennen.
De onderlinge ontoegankelijkheid tussen de nog Chinese moeders en hun veramerikaniseerde dochters vormt de kern van de plot. De culturele barrières maken een hecht contact quasi onmogelijk.
An Mei kan niet beletten dat haar dochter Rose in een huwelijk stapt waarvan ze de fatale afloop voorziet. Lindo, afkomstig van het Chinese platteland, denkt dat haar geleerde dochter op haar neerkijkt. Ying Ying is na een huwelijkstrauma geestelijk afhankelijk van haar dochter Lena. Suyuan is getekend door het feit dat ze haar baby-tweeling op haar vlucht voor de Japanse agressor moest achterlaten. Haar relatie tot haar dochter June is er fel door bemoeilijkt.
Maar The Joy luck club is een film over hoop: Uiteindelijk hebben de moeders allen gemeen dat ze hun dochters in de States het leven toewensen dat zij niet hebben kunnen krijgen. De film handelt over opoffering, liefde, smart, wijsheid en eergevoel.
Dirk Michiels, medewerker KFL-Antwerpen