Richard Harris (Bull McCabe), Sean Bean (Tadgh McCabe), Brenda Fricker (Maggie McCabe), Tom Berenger (Amerikaan)
Cinematografie
Des Whelen
Montage
Muziek
Elmer Bernstein
Prijzen
Filmduur
110 min
Gegeven
“God maakte de wereld en zeewier maakte dit veld”, zegt hoofdpersonage Bull McCabe. Het bedoelde veld is een stuk groen weiland, generaties lang gekoesterd door ontelbare uren hard labeur. Bull heeft jaren van zijn leven gewijd aan het cultiveren van dit lapje smaragdgroen weiland. Het is niet eens zijn eigendom, maar gezien hij door zijn hand het land vruchtbaar maakte gaat hij als een razende tekeer, wanneer zijn levensdroom door de eigenares verkocht wordt per opbod. Niemand binnen de dorpsgemeenschap denkt er aan om tegen Bull op te bieden, maar een buitenstaander, een gefortuneerd Amerikaan, doet dit wel. Dit leidt tot een strijd, die in de visie van de regisseur ook uitgroeit tot een symbolisch gevecht voor de ziel van Ierland.
Bespreking
Regisseur Jim Sheridan werd bekend met zijn debuut MY LEFT FOOT over de spastische schrijver/schilder Christy Brown. Al komt ook in zijn tweede film een obsessionele hardnekkigheid aan de orde, MY LEFT FOOT en THE FIELD hebben weinig met elkaar te maken. THE FIELD schetst een voorbije tijd. Hij raakt zijdelings aan historische problemen, zoals de verhouding met Engeland, de twijfelachtige rol van de kerk, die gevoelloze projectontwikkelaars helpt, een grote hongersnood die een deel van de bevolking dakloos maakte en die een schrijnend gebrek aan onderlinge loyaliteit blootlegde.
THE FIELD schetst een impressionistisch beeld van de Ierse boerengrond net voor de moderne tijd er haar intrede deed. De Ierse landschappen zijn prachtig gefotografeerd en de regisseur gaat spaarzaam maar efficiënt om met effecten. Die brute schoonheid van het Ierse land plaatst Sheridan eerst parallel aan de aard van zijn hoofdpersoon. Maar dat karakter wordt gaandeweg gekanteld. De schoonheid van het land blijft constant, maar de boer evolueert van oprecht toegewijde landarbeider en vader tot een huistiran en moordenaar van zijn vee. De strijd wordt geleidelijk gepsychologiseerd: er wordt niet langer gestreden tussen de pachter en de eigenaars, maar ook tussen de dominante vader en zijn onderdrukte zoon. Sterk op dit vlak is de dansscène, waarin zonder dialoog duidelijk gemaakt wordt hoe Bull het huwelijk en leven van zijn zoon tracht te regelen. In tweede instantie markeert THE FIELD ook het historische moment in een opvoeding, waarop de zoon niet langer automatisch de ja-knikkende knecht van zijn vader blijft.
In de vertolking spant Richard Harris, met witte baard, de kroon als de patriarch. Met schorre, fluisterende stem meet hij zich de allures van een gekwetste King Lear aan.
samengelezen door Dirk Michiels, medewerker KFL-Antwerpen