The Angels' Share

Driehonderd uur community payback. Dat is de taakstraf die de jonge, opvliegerige Robbie krijgt nadat hij iemand halfdood heeft geslagen. De rechter is Robbie gunstig gezind omdat hij net vader is geworden; enkele dagen na de rechtszaak staat hij met drie lotgenoten op het kerkhof graven te poetsen, onder leiding van hun aimabele reclasseringsambtenaar Harry. Vanaf daar kan het alle kanten op met The Angels’ Share, maar het loopt anders dan je van regisseur Ken Loach en vaste scenarist Paul Laverty zou verwachten.

De grootmeesters van het Britse sociaal-realisme maken het hun held aanvankelijk behoorlijk lastig. Robbies schoonfamilie probeert hem met geweld weg te houden van zijn vrouw en kind, en vooruitzichten op een baan zijn er voor hem in het door armoe en werkloosheid geteisterde Schotland nauwelijks. Alles verandert wanneer Harry Robbie meeneemt naar een whiskydistilleerderij, en er in de jongen een potentiële whiskyconnaisseur blijkt te schuilen.

Een rouwdouwer met een aristocratische smaak- en reukzin: met dat simpele concept krijgt The Angels’ Share al snel de contouren van een warmbloedig schelmenavontuur. Wanneer hij hoort dat een vat bijzonder kostbare whisky geveild gaat worden, beraamt Robbie met zijn reclasseringsmaatjes de perfecte diefstal van enkele liters. Stiekem aftappen die handel, en aanlengen met goedkopere whisky; niemand die het merkt.

Loach en Laverty krijgen je moeiteloos aan Robbies kant, ook wanneer het realiteitsgehalte daarvoor wat omlaag moet worden geschroefd. Hoofdrolspeler Paul Brannigan, een voormalige bajesklant zonder acteerervaring, zorgt er met zijn gegroefde kop en aanwezigheid voor dat de film nooit te stripachtig of plat wordt. Dat ligt trouwens ook aan het ontwapenend nuchtere tegenspel van John Henshaw, in de rol van Harry.

Nog intenser en levensechter wordt het als Robbie geconfronteerd wordt met het slachtoffer van zijn vergrijp, een man die zich door zijn toedoen getraumatiseerd en half blind door het leven sleept. Het is een scène om een brok van in je keel te krijgen die laat zien dat er nog een andere, zwaarmoedigere film in The Angels’ Share schuilt.
Toch vindt hij vanzelfsprekend zijn weg in het luchtige sprookje dat Loach en Laverty, met voelbaar plezier, ervan hebben gemaakt.

Kevin Toma in de Volkskrant op 06-09-2012

Zie ook FilmMagie nr. 626