Son-Mother (Pedar-Madar)

In het eerste deel van het Iraanse drama Son-Mother zien we hoe weduwe Leila (Raha Khodayari) niet eens de luiers voor haar tweejarige dochtertje kan betalen.
Een oplossing is om op het huwelijksaanzoek van een buschauffeur in te gaan, maar dan moet haar twaalfjarige zoon Amir (Mahan Nasiri) uit huis. De buschauffeur heeft een dochter in dezelfde leeftijd en pubers van verschillend geslacht in één huis zou ‘geroddel’ opleveren volgens de oude, traditionele dame die Leila het huwelijk in probeert te praten.

Son-Mother is het fictiedebuut van de Iraanse documentairemaker en vrouwenrechtenactivist Mahnaz Mohammadi. Ze werd het afgelopen decennium verschillende malen gearresteerd en opgesloten door het Iraanse regime nadat ze onder meer een film had gemaakt over de redenen dat landgenoten vluchten. Met Son-Mother wil ze Iraniërs tonen dat vrouwen niet vrij zijn hun eigen keuzes te maken.
Vooral in het tweede deel van de film wordt de tragiek invoelbaar. Dan zien we hoe het Amir vergaat nadat hij is achtergelaten in een internaat voor doofstomme kinderen. Nasiri weet alleen met zijn treurige blik en schuchtere houding over te brengen hoe zijn personage wegkwijnt. Hij blijkt niet het enige kind wie dit overkomt. En dat om tradities te eren waar niemand, zelfs de buschauffeur, het nut van inziet.
Het eerste deel, waarin Leila centraal staat, is minder toegankelijk. Khodayari geeft haar personage een bezorgde blik die haast vastgevroren lijkt op haar gezicht. Bovendien toont de worstelende moeder weinig affectie voor haar zoon, om wie alles draait. Volgens Mohammadi doet ze dat bewust omdat ze geen controle heeft over een aankomende scheiding, maar Leila’s hardheid voelt bij momenten haast onrealistisch.

Sabeth Snijders in NRC Handelsblad 16 juni 2021