Regisseurs hoeden er zich voor met kinderen te werken. De uitkomst van de vertolking is niet altijd betrouwbaar. Soms legt het script prille acteurs wijsneuzige prietpraat in de mond. Debutant Jacob Aaron Estes heeft die klippen in mean creek omzichtig omzeild. Zijn deliverance met kinderen meert feilloos aan tussen voorgangers als stand by me en lord of the flies en houdt zich ver van de exploitatie van Larry Clark die in bully een psychotische pestkop liet opdraven.
In mean creek is de dikke George het klootzakje dat het leven van de pientere Sam (Rory Culkin), voor zijn leeftijd een tengere jongen, zuur maakt. Sam’s oudere broer Rocky (Trevor Morgan) vindt dat er iets moet gebeuren. “Something ’s gotta give.” Samen met Marty beramen ze het plan om George voor Sam’s verjaardag uit te nodigen op een kanotocht en hem op de rivier eens flink in zijn hemd te zetten. George die zich door zijn gedrag van een normaal contact met leeftijdsgenoten heeft buitengesloten, is oprecht en aangenaam verrast.
Zich van geen kwaad bewust gaat hij mee. Sam’s schuchtere vriend, Clyde (Ryan Kelley), en zijn vriendinnetje Millie (Carly Schroeder) vervoegen hen. Eens de tocht aangevat, krijgen de op wraak beluste vrienden George echter van zijn beste kant te zien. Hij is ad rem, gevoelig en humoristisch. De meningen raken verdeeld. Sam wil van het plan afzien, maar Marty wil van geen wijken weten.
mean creek moet het niet van zijn originaliteit hebben. De invulling van dit initiatieverhaal is weliswaar complexer dan de avontuurlijke afvaart van een rivier doet vermoeden. De karakters worden uitgetekend tegen hun verschillende sociale achtergrond. Marty mag dan een karakter zijn dat overdreven dramatisch wordt uitgetekend, Scott Mechlowicz houdt zijn gefrustreerde personage prima in balans. Overigens zet ook het andere talent de personages herkenbaar neer. Dat is de verdienste van Estes die de jongeren natuurlijk op elkaar laat inspelen en hen hun eigen taal laat hanteren. Josh Peck evolueert als George geloofwaardig van agressieve dikkerd tot eigenlijk wel sympathieke knul naar toch weer kwetsende brulaap. Wanneer hij spottend van leer trekt tegen Marty wordt de uiteindelijke aanzet tot een kwalijke afloop gegeven.
Aan het begin en het einde van de film krijgt de kijker beelden te zien van George’s digitale videocamera waarop de jongen over zichzelf vertelt. Dit kaderverhaal is een doordachte zet van Estes waardoor we de jongen beter leren kennen als een verwende opdonder die het thuis niet onder de markt heeft.
mean creek is een stilistisch vrij traditionele tragedie met een aanvaardbare moralisering zoals je ze zelden uit de States kan verwachten. In één korte scène wordt de bedrieglijke rust van de natuur treffend samengebracht met de schijnbare onschuld van kinderen wanneer de bedachtzame Millie pardoes een slak aan een stronk spietst.
De film behoudt zijn vaart, is niet zwaar op de hand en stelt toch serieuze vragen. Over hoe de tieners aan de door henzelf aangewakkerde peer pressure moeten ontsnappen bijvoorbeeld. En hoe moeten ze verder met een levenslang trauma waar ze al of niet schuld aan hebben?
Interview met Scott Mechlowicz Gent, oktober 2004
Zie ook Film|TV|DVD nr. 545