Me and Earl and the Dying Girl

Een innemend coming-of-ageverhaal over de vriendschap tussen twee filmstudenten, Greg en Earl, en een meisje met leukemie. Laat de clichés aanrukken en haal de zakdoeken alvast maar boven, denk je dan. Je bent nog maar net bekomen van Gus Van Sants Restless, waarin de terminale leukemiepatiënte, gespeeld door Mia Wasikowska, verliefd wordt op een begrafenis-afficionado (Henry Hopper). Je zakdoek is nog vochtig van Josh Boones The Fault in Our Stars, de romantische tearjerker waarin twee tieners elkaar vinden, niet één maar twee jonge kankerpatiënten. Groot is dan ook je verbazing wanneer deze Amerikaanse film, ME AND EARL AND THE DYING GIRL van Alfonso Gomez-Rejon, second unit regisseur van onder meer Babel en Argo, toch een bijzonder origineel en grappig verhaal weet te vertellen, mede dankzij het briljante scenario van Jesse Andrews naar haar eigen roman. Wanneer Gregs moeder hem vraagt de doodzieke Rachel te bezoeken, verwacht je inderdaad een terminaal liefdesverhaal. De film blijft echter mijlenver uit de buurt van The Fault in Our Stars en Restless. Door de gitzwarte humor en Gregs onbetrouwbare commentaarstem slaagt de film erin de clichés van het genre te overstijgen en toch een diepmenselijke boodschap over te brengen.

Een extra dimensie krijgt de film door het feit dat Greg en Earl filmfreaks zijn die korte parodieën maken op filmklassiekers, met klinkende titels zoals Anatomy of a Burger, Death in Tennis, Pooping Tom, The Seven Seals, A. Sockwork Orange, The Turd Man en The 400 Bros, waarin we de stempel van topfilmers herkennen: Preminger, Visconti, Powell, Bergman, Kubrick, Reed en vooral François Truffaut. Affiches van Les 400 coups hangen zowat overal en de slotscène uit Truffauts film waarin Antoine Doinel ons aan zee in een freeze frame wanhopig aanstaart, vat goed de emotionele ontreddering samen van deze eerlijke film waarin jongeren voor een keer nu eens niet met spetterende actiescènes de wereld moeten redden. Tussentitels zoals ‘Day 6 of Doomed Friendship’, sprankelende stop-motionanimatie, Chung-hoon Chungs betoverende camerawerk, memorabel acteerwerk, een stemcameo van Hugh Jackman en fragmenten uit Les 400 coups en Schlesingers Midnight Cowboy geven het tienerdrama een cultstatus. Een absolute aanrader voor filmfans en voor iedereen die de dood wil weglachen.

Karel Deburchgrave – www.Filmmagie.be – 18/11/2015

Zie ook FilmMagie nr. 660