Les Enfants des Autres

‘Les enfants des autres’: de pijnlijke precariteit van de plusouder

Terwijl de 40-jarige Rachel de plus- en minpunten van het plusouderschap ontdekt, begint haar eigen biologische klok steeds luider te tikken.
Les enfants des autres is een zielroerende must-see voor iedereen die kinderen heeft, wil, of nooit kreeg.

Met haar stekelige debuut Belle Epine wierp Rebecca Zlotowski zich in 2010 meteen op als een grote belofte, maar de definitieve bevestiging van haar talent komt er pas twaalf jaar later, met Les enfants des autres : een pracht van een film die getuigt van een uitzonderlijke emotionele volwassenheid. Zlotowski baseerde zich dan ook op haar eigen ervaringen als plusmoeder: die ondankbare, onzekere en onduidelijk afgelijnde rol in de schemerzone van het ouderschap.

Rachel (de wonderbaarlijke Belgische actrice Virginie Efira) is een lerares van veertig, die met volle teugen geniet van haar kinderloze bestaan. In de gitaarles leert ze Ali (Roschdy Zem) kennen. Al snel wordt duidelijk dat er muziek zit in hun relatie. Zlotowski schiet in die prille fase al meteen raak: zelden werd volwassen verliefdheid zo puur en aanstekelijk in beeld gebracht.
Wanneer Rachel kennismaakt met Ali’s vierjarige dochter Leila wordt het plaatje complexer. Zlotowski werpt vragen op waarmee zoveel mensen geconfronteerd worden, maar die zelden in films aan bod komen. Wat betekent het precies om plusouder te zijn? Hoeveel plaats is er voor een nieuwe partner, in een gezin dat op papier geen eenheid meer vormt maar door bloedbanden voor eeuwig verbonden blijft? Dat de letters van Ali’s naam terugkeren in die van zijn ex-vrouw Alice, maakt hun ondeelbaarheid zelfs hoorbaar. Hoe kwetsbaar is het om je te hechten aan een kind dat niet onvoorwaardelijk het jouwe is? En wat als je eigen kinderwens daar ook nog eens tussen komt fietsen?

Onpeilbare emotionele diepte.
Les enfants des autres ziet er bij momenten uit als een simpele zaterdagavondfilm, maar die eenvoud bedriegt. Zlotowski vertelt intelligent, en geeft Rachels verhaal een onpeilbare emotionele diepte. Het sterkst van al: ze heeft daarvoor niet eens grote conflicten nodig. De meeste personages kunnen het prima met elkaar vinden, nergens wordt er met deuren geslagen. Het drama van Rachel ontvouwt zich in terloopse opmerkingen die lang nazinderen en kleine confrontaties die grote emoties losmaken. Zlotowski zoekt bovendien naar een bredere definitie van ouderschap, en werkt mooi toe naar een universelere, existentiële vraag: hoe kan je als mens echt iets voor een ander betekenen?

Ondanks de ernstige thema’s slaagt Zlotowski erin om de toon zonnig te houden. Les enfants des autres is een montere, levenslustige film, naar het evenbeeld van het moedige hoofdpersonage, maar ook van hoofdrolspeelster Virginie Efira. Haar sprekende ogen kunnen filmmakers hele bladzijden dialoog besparen.

Lieven Trio in De Morgen 22 september  2023