L'enfant

synopsis

Bruno is een kleine crimineel die het stelen niet kan laten. Zijn vriendin Sonia, pas bevallen van Jimmy, weet zich met hem geen raad, wil van hem weg, maar toch ook weer niet. Bruno neemt Jimmy er maar bij omdat Sonia zo graag een kind wilde. Wanneer Bruno, diep in de schulden en ten einde raad, het kind verkoopt, wil Sonia hem verlaten. Geschrokken van haar reactie en van zijn eigen impulsiviteit, stelt hij alles in het werk zijn onbezonnen daad ongedaan te maken. Die poging om het weer goed te maken verloopt niet zonder slag of stoot.

verhaal

Wanneer Sonia uit het moederhuis terugkeert, stelt zij vast dat Bruno het appartement heeft onderverhuurd. Die scène geeft al meteen aan hoe slecht Bruno op het ouderschap is voorbereid en dat in de wereld van l’enfant alles verkoopbare materie is, zelfs mensen. Bruno wil uit alles geld kloppen om zich door zijn schamele bestaan te slaan. Rijk worden doet hij er niet van. Mocht Bruno meer en betere kansen in zijn leven hebben gehad, zou hij misschien een creatief en intiatiefnemend ondernemer zijn. Maar hier duurt het niet lang voor hij op het idee komt Jimmy op de zwarte markt te verkopen. Hij moet immers voor de zoveelste keer schulden afbetalen. Sonia haalt er de politie bij waarop Bruno het kind terughaalt, maar niet zonder zich nog dieper in de schulden te steken. Opnieuw slaat hij aan het stelen met zijn partner Steve.

personages

De titel van l’enfant verwijst niet enkel naar het kind van Sonia en Bruno, maar evengoed naar henzelf. Vooral Bruno vertikt het verantwoordelijkheid te nemen. De herhaalde scènes van Bruno die haast agressief de kinderkoets door de straten van Seraing voortduwt (of in latere scènes de scooter) benadrukken de ontevredenheid met zijn gedwongen verantwoordelijkheid en eerste tekenen van plichtsbesef. Ondanks alles, en ook al delft Sonia met Bruno zowel materieel als emotioneel het onderspit, zij wil hem niet achterlaten.

dardenne

De Dardennes hebben een speciale interesse voor het observeren van personen in hun werk dat hen helpt overleven in harde, onverbiddelijke omstandigheden. l’enfant vormt hierop geen uitzondering. Alleen is de twintigjarige Bruno (Jérémie Renier die voor de Dardennes zijn debuut maakte in la promesse) niet bepaald uit op een baantje bij de bank.

De gebroeders Dardenne verwijzen onmiskenbaar naar het werk van Robert Bresson, meer bepaald naar l’argent (1983) en pickpocket (1959). In tegenstelling tot de berekende stijl van Bresson gebruiken de Dardennes echter hun bekende natuurlijke expressie van realisme.

stijl

Herkenbaar blijft hun achtergrond als documentairemakers en het gebruik van een beweeglijke camera. Zij wenden de camera aan om te tonen hoe Bruno de wereld ziet. Hoe zenuwachtig hij zelf ook rondtolt, hij is een stilstaand onderwerp in een voortsnellende wereld. Hij wordt afgebeeld tegen een frenetieke voor- of achtergrond, bijvoorbeeld wachtend op een speelplaats met voetballende jongeren of naast de autoweg.

Hoewel de filmstijl minder uitdagend en consequent aangehouden wordt zoals met het personeel camerastandpunt in le fils, is l’enfant ook technisch een verzorgde film. De vaste cameraman van de Dardennes, Alain Marcoen, valt terug op het voor hem typische gebruik van ongefilterd, natuurlijk licht en elegante kleine-ruimtecomposities. Acteur Olivier Gourmet, die u herkent uit le fils, keert terug in l’enfant als de rechercheur die Bruno ondervraagt in een van de hospitaalscènes.

Hoewel l’enfant zich voordoet als een sociaal drama, heeft het veel elementen van een thriller. Vooral de derde act met de achtervolging kluistert uw blik aan het scherm, evenals het ontroerende einde overigens.

Nico Krols

Zie ook Filmmagie nr. 555