Le huitième jour

REGISSEUR

De carrière van de in 1957 in Elsene geboren Jaco Van Dormael is een echte geluksstory. Zijn familienaam heeft een Vlaamse klank en zijn pa was inderdaad een Vlaming. Zijn Franstalige moeder voedde hem in haar taal op. In 1991 verwekte Jaco zonder meer een mirakeleffect in de Belgische filmwereld met zijn eerste langspeelfilm TOTO LE HEROS. De wereld ging open en een prijzenregen begon neer te dalen over de kunstenaar en zijn werk. Als eerste viel er een Gouden Camera uit, in Cannes de bekroning voor de beste debuutfilm. ‘TOTO’ wordt sedertdien tot de cultfilms gerekend. Alle lauweren ten spijt deed Jaco er toch een half decennium over om een nieuwe film voor te bereiden. Een lange tijd maar toch weer niet zo lang als je deze regisseur kent als een Pietje Precies en weet hoe hij secuur tot in de geringste details elk filmplan op papier zet en niet op de set verschijnt zonder dat hij elke scène perfect in zijn hoofd heeft.

Met LE HUITIÈME JOUR miste Jaco op het festival van Cannes dit jaar de Gouden Palm, maar hij hield er wel een dubbele vertolkersprijs en een commercieel succes aan over.

BESPREKING

LE HUITIÈME JOUR tekent het portret van Georges, een mongool. Georges is echter helemaal geen sukkel, maar een gelukskind en een geluksbrenger. Hij is een moderne versie van de Reine Dwaas uit de Parsifal-legende, hij leeft in een sfeer van volmaakte onschuld. Hij heeft geen enkele weet van het kwaad in de buitenwereld en dat maakt hem tot een volkomen vrije geest. Voor hem is de werkelijkheid de wereld van zijn fantasie, waarin vliegtuigen, auto’s en TV verschijnen als betoverende tuigen.

De tegenspeler van Georges is de zakenman Harry, helemaal geen geluksvogel. Voor de maatschappij heeft hij het dan wel gemaakt, maar voor zichzelf is hij een raté. Hij kampt met managerstress, zijn huwelijk ligt aan diggelen en de klad zit in zijn relaties met zijn kinderen. Zijn leven is een absurde aaneenschakeling van vergaderingen, faxen, files.

Op een druildag rijdt Harry Georges bijna omver. Hij wil de rare snuiter zo vlug mogelijk op het eerste het beste politiekantoor kwijt. Het draait echter helemaal anders uit en voor de twee zozeer verschillende mensen die elkaar normaal nooit zouden hebben ontmoet, begint een fantastisch avontuur. (1)

LE HUITIÈME JOUR is een hartveroverend en zielsverkwikkend filmgedicht van een eenvoudige maar gedreven en visionaire cineast. Van Dormael laat Georges’ fantasiewereld filmisch openbarsten. Georges wordt een messias-figuur – wandelde hij in het begin van de film niet probleemloos over het water? – die Harry zal redden. De zakenman wordt opgezogen in Georges’ wereld, die letterlijk op het strand, in een kermisomgeving, als vuurwerk uit elkaar zal spatten. Van Dormaels beeldpoëzie bereikt het niveau van het beste uit het oeuvre van Nikita Mikhalkov en Emir Kusturica.

Sociale fabel over de botsing tussen het zogenaamd “normale” en het afwijkende, metafoor over de routineuze vervreemding van het moderne businessleven, parabel over de toenadering tussen mensen uit verschillende lagen.

Dat alles is LE HUITIÈME JOUR maar vooral is het een sprookje vol zon, vrolijke kleuren, muziek en feeërieke effecten. ‘Ik wilde het mooie filmen in het schijnbaar afstotende,’ zegt Jaco Van Dormael. Hoe doe je dat? Ga het ontdekken in deze, ‘Achtste Dag’ en beleef een onvergetelijke feestdag.

samengelezen door Dirk Michiels, medewerker KFL-Anwerpen