Le Cercle Parfait - (Savrseni Krug)

Cineast: Ademir Kenovic

Cineast Ademir Kenovic, een geboren en getogen inwoner van Sarajevo, beschikte jarenlang niet over de nodige financies om zijn beroep uit te oefenen.

Met De perfecte cirkel  tekent hij de eerste Bosnische film sinds jaren, gedraaid in 1996 tussen de puinen van de belegerde hoofdstad.  Met scenarist-dichter Abdulah Sidran werkte hij enkele frapante portretten uit van mensen in oorlogstijd, niet alleen inwoners van Sarajevo maar ook dorpelingen uit het Bosnische platteland, die slachtoffers dreigden te worden van de Servische troepen.  In zijn filmstijl mengt hij realistische reportages met poëtische beschouwingen.

Gegeven

In zijn armoedige flat treft de oudere dichter Hamza twee vluchtelingen aan: de zevenjarige Adis en zijn doofstomme broer, ontkomen aan een slachtpartij in een dorp nabij Sarajevo.  De dichter, uitgeblust door de oorlog, gaat zich al gauw hechten aan deze jongens.  Maar de kinderen maken hem het leven niet gemakkelijk door een gekwetste hond te adopteren en de elementaire veiligheidsregels te negeren.  Bovendien hoort de de doofstomme Kerim de schoten niet, zodat hij het doelwit dreigt te worden van Servische sluipschutters.  Toch smeden de dichter en de twee vluchtelingen een hechte band om de absurde oorlog te overleven. 

Bespreking

De perfecte cirkel  schetst het dagelijkse leven in het omcirkelde en kapotgeschoten Sarajevo, waar gevaar en verschrikking heersen.  De titel is ontleend aan de drang van de dichter en de kinderen om met vaste hand in één pennetrek een perfecte cirkel te willen tekenen: eenmaal dat lukt, hebben ze hun angst voor de oorlog overwonnen.

Rond deze symbolische scène weeft de cineast zijn oorlogsbeelden: de extreme wanhoop van de inwoners na maandenlange belegering, de Servische vijand overal op de loer, de positie van kinderen in een oorlog, het standpunt van de UNO, de droom en visioenen van de geteisterde stadsbewoners.  Maar hij blijft oog hebben voor symbolen: de cirkel duikt meermaals op, ook de symboliek van de vrede is alom aanwezig en in de figuur van de stille, doofstomme jongen laat de cineast ook het oorlogslawaai verstommen.

Nu eens zijn de drie hoofdpersonages getuigen, dan weer acteurs en slachtoffers in de gruwelijke gebeurtenis van de burgeroorlog.  Door hun broosheid en onschuld te accentueren heeft de cineast ook de talrijke onschuldige slachtoffers van deze dwaze oorlog een stem gegeven.  Ook al is het vaak de stem van de stilte.

                                                                 Dirk Michiels, medewerker KFL-Antwerpen