Iedereen beroemd

Synopsis

Onder een grote poster van Marva slaapt Marva, de mollige dochter van Jean Vereecken, de rol van Josse de Pauw. Hij is arbeider in een flessenfabriek die binnenkort op de fles gaat. Marva, vertolkt door Eva Van der Gucht, is zijn oogappel. Jean wil voor haar een echt leven, a name in light. Hij toert al jaren met haar rond in het soundmixmilieu, maar of ze nu Marva of Madonna imiteert, het publiek lust haar verschijning niet. Eenzaam applaudisseert Jean wanneer het net te mollige meisje in een veel te strak pakje met een geprononceerde buste troosteloos de laatste valse noten van ‘Like a virgin’ kraait. Met koppen als oorwurmen prijzen de juryleden haar met drie enen en een twee genadeloos haar muzikale graf in.
Marva is wat gedeprimeerd, maar Jean volhardt, hij componeert zelfs muziek voor haar toekomstige successen. Tijdens de schafttijd neuriet hij melodietjes in een cassetterecorder. Nee, het ziet er niet goed uit. Wanneer de flessenfabriek dichtgaat, durft Jean het niet te vertellen aan vrouw en kind. Zo slecht dus.

Dan volgt een hele hocus-pocus, een kunstgreep met een aantal typisch Vlaamse taferelen, een kidnapping, een Nederlandse platenproducer, een commerciële omroep, een complot, mediageile politie en een gemaskerd optreden van Marva op de televisie.

Regisseur, producer en scenarist

Iedereen beroemd! is de tweede film die Deruddere niet alleen schreef en regisseerde, maar ook produceerde. Dertien jaar na Crazy love waren de Belgische pers en het publiek eindelijk weer eens enthousiast over een film van hem. Deruddere noemt de film, die zich afspeelt in de cynische televisiewereld, “een satirische comédie humaine” – over een vader die alles wil doen om de liefde van zijn dochter te winnen. Het satirische element wordt ingebracht door Victor Löw, die als een soort John de Mol ranzige tv-programma’s bedenkt.
Er is veel mis met de televisie, zegt Deruddere. “Programma’s als ‘Big Brother’ getuigen van een ongelofelijk cynisme: zet mensen in een kooi en kijk hoe ze elkaar afmaken. Door zulke programma’s worden mensen steeds ongevoeliger, zodat ze makkelijker dingen gaan roepen als: ‘Gooi alle zwarten het land uit’. Zulke kreten liggen in dezelfde lijn. Dat het Vlaams Blok zoveel stemmen trekt heeft te maken met die ongevoeligheid.” Hij verbaast zich erover dat programmamakers zulke programma’s willen maken. “Ik ken mensen die dit soort shit maken, terwijl ze thuis in hun smaakvol ingerichte huis naar Mozart luisteren. Als ik ze erop aanspreek, krijg ik te horen dat naar hun programma’s wordt gekeken en dat ik dat over mijn films niet kan zeggen. Ik begrijp niet dat je je zelfrespect zo kunt kwijtraken en wilt meedraaien in dat machts- en geldspelletje.”
Of hij zelf wel eens iets heeft gemaakt voor de televisie? “Voordat ik Crazy love maakte, vroegen ze me voor de regie van een tv-drama. Toen ik zei dat ik het scenario, dat ik slecht vond, wilde herschrijven, zei een van die tv-mannen: ‘Zeg Dominique, het is hier Hollywood niet, maar gewoon televisie. Doe niet zo moeilijk, want de mensen kijken toch wel.’ Ik heb bedankt voor de eer en daarna ben ik nooit meer gevraagd.”

Maar eigenlijk wil hij het in Iedereen beroemd helemaal niet zo nadrukkelijk verwoorden. De mediakritiek is voor hem een tweede laag, die het publiek eventueel meeneemt naar huis, om over na te denken. ,,Het hoofdthema is het gezin, een moeder die zegt: kijk, wij hebben al die shit niet nodig, wij zijn gelukkig. Mensen herkennen vaak het geluk niet dat vlakbij is, omdat ze het normaal vinden. Dat zie ik ook bij mezelf. Soms kijk ik naar mijn vrouw en mijn twee kinderen en denk: ik ben een ongelooflijke gelukzak dat die mensen er zijn. Daar moet je je van bewust zijn. Je neemt die dingen te makkelijk als een evidentie.”

Met uitzondering van Suite 16 spreekt uit alle films van Deruddere mededogen met de mensen die in de verkeerde hoek van de samenleving leven. Is hij zo begaan met het lot van de underdog? “Ik vind losers interessanter dan winnaars. Niet dat ik een loser zou willen zijn, maar er zal wel een gevoel van herkenning zijn. Ik weet niet waarom dat zo is, want ik heb een tamelijk gelukkige jeugd gehad zonder veel schrammen.”
Wel een man met schrammen was Jacques Brel. Over hem wil Deruddere zijn volgende film maken. “De man verdient een film maar niemand durft hem te maken.” Hij beseft de valkuil: “Natuurlijk ben ik bang dat ik het verknal. Daarom heb ik er lang over nagedacht, maar recent heb ik de knoop doorgehakt.” Deruddere zal het scenario schrijven met Marc Didden (Brussels by night). “We zijn nog niet begonnen, maar we willen zeker niet Brels hele leven belichten. Ik voel er het meest voor om het liefdesverhaal tussen hem en zijn vrouw te vertellen.”
Iedereen beroemd! is Derudderes vierde film waarin Josse de Pauw een hoofdrol speelt. Dat is geen toeval. “Josse is een rots in de branding, een acteur waarop ik altijd kan rekenen. Ik hoef hem weinig uit te leggen, omdat hij mijn scenario’s meteen snapt. Het regisseren van hem is niet meer dan coachen. Vergelijk het maar met een voetbaltrainer die langs de lijn op de details let.”

Bespreking

In de smakelijke mediasatire Iedereen beroemd! voert Dominique Deruddere een aantal prachtige mislukkelingen op, van een valszingende bakvis tot een doortrapte manager. Ontroering en humor liggen dicht bij elkaar in de scènes waarin liefhebbende vader Jean als enige in de zaal zijn bakvisdochter Marva aanmoedigt tijdens de zoveelste mislukte Madonna-imitatie.

De sterkste pré van Derudderes film zijn echter de prachtige typetjes die hij als personages opvoert in wat hij zelf liever als een ‘comédie humaine’ aanduidt. Enerzijds is alles aan de karakters net één gradatie te overdreven om hen echt serieus te nemen, maar anderzijds weet de aandoenlijke kneuzenkermis zich binnen de kortste keren in je hart te nestelen door hun vertederende onhandigheid, naïviteit of goede bedoelingen. Iedereen – behalve natuurlijk de harteloze hufter die de in heerlijk gestoorde zonderlingen grossierende Victor Löw neerzet. Voor zijn karikaturale verpersoonlijking van de louter op geld beluste platenindustrie zou de acteur op z’n minst een prijs voor ‘beste slechterik’ moeten ontvangen.

Bronnen: De Filmkrant en De Standaard