Finding Neverland

Klik op de foto's om te vergroten

Film|TV|DVD nummer 547: Ga naar de bespreking

Hieronder de bespreking van de voorstelling van FilmMagie-Antwerpen

Elegie van de fantasie

Honderd jaar geleden werd ‘Peter Pan, or the Boy who Wouldn’t Grow up’ van de Schotse auteur James M. Barrie voor het eerst in Londen opgevoerd. finding neverland vertelt, losjes gebaseerd op feiten, in welke omstandigheden Barrie (Johnny Depp) zijn meesterwerk creëerde.

In een kinderloos huwelijk blijkt James voor zijn vrouw onbereikbaar. Mary Ansell Barrie (Radha Mitchell) heeft het opgegeven tot de geest van haar man door te dringen, maar heeft wel respect voor zijn schrijverswerk. Ook al was zijn laatste stuk een flop wat theaterdirecteur Charles Frohman (Dustin Hoffman) op het randje van het failliet brengt.
Wanneer Barrie in de Kensington Gardens zijn hond uitlaat, ontmoet hij de weduwe Sylvia Llewelyn Davies (Kate Winslett) en haar vier zoons. Barrie voert voor hen een stuk op en danst met zijn hond die voor een beer moet doorgaan. Alleen de jonge Peter (Freddie Highmore) gaat niet op in Barrie’s fantasie. De jongen heeft de dood van zijn vader niet verwerkt en haat vooral dat hij niet serieus wordt genomen. Altijd werd hem voorgehouden dat er niks aan de hand was tot zijn vader stierf.

Peter is van zijn kindertijd beroofd. Barrie kan hem volgen. Hijzelf heeft sinds de dood van zijn broer evenmin een echte kindertijd gekend. Tijdens de talrijke bezoeken van Barrie aan het gezin Davies speelt hij met de jongens piraat, gaan ze vliegeren of voeren ze een stuk op voor Sylvia. Op een van die opvoeringen krijgt Sylvia een hoestaanval die weinig goeds aankondigt. Peter barst in woede uit wanneer hij voelt dat de volwassenen weer een rad voor zijn ogen draaien. Barrie ontfermt zich over Peter en zijn broers en ziet in deze ‘lost boys’ inspiratie voor een nieuw stuk.

Thema’s als kinderlijke onschuld en niet willen opgroeien, voeren de boventoon in finding neverland. Barrie’s motto’s zijn dat je moet geloven in de kracht van de fantasie en dat je als volwassene wel degelijk onbevangen en jong van hart kan blijven.
De film gaat slechts even in op het feit dat de omgang van een getrouwde veertiger met een weduwe en haar vier jonge jongens op veel wenkbrauwgefrons werd onthaald. Zijn gedrag wordt gemotiveerd door het gemis aan een moeder die echt om hem gaf en een onbekommerde kindertijd. Dat hijzélf uiteindelijk tot inspiratie voor de creatie van Peter Pan diende, veeleer dan de jongens, wordt aan het eind nog eens nadrukkelijk herhaald. Die uitleggerigheid is jammer want voor het overige is op deze zorgvuldig opgebouwde film weinig aan te merken.

Regisseur Marc Forster, monster’s ball, 2001 voert een uitstekende cast aan in een conventionele vertelling met subtiel uitgevoerde effecten voor de fantasiesequenties. Hij is er zonder meer op uit het publiek te ontroeren met een verhaal dat tegelijk opbeurend en nostalgisch is.

Hoewel finding neverland af en toe de sentimentele toer op gaat, blijft vooral het portret van Barrie vrij afstandelijk. Voor zijn doen trekt Johnnie Depp zijn personage minder naar zich toe, maar met een voor hem typische rol als prettig gestoorde eenzaat met een tragisch kantje, kwam hij opnieuw in aanmerking voor een oscarnominatie.
Opmerkelijk is de prestatie van de jonge Freddie Highmore als Peter.
Dustin Hoffman heeft er zin in als de nerveuze, goedmoedige Frohman.
En Rada Mitchell overtuigt in een moeilijke rol als de gekwetste vrouw van Barrie.

finding neverland is klassiek en degelijk vermaak voor de hele familie.
Vergeet vooral uw zakdoek niet.

Nico Krols, De Morgen.

www.filmmagie-antwerpen.be