Drunk
(Druk, Another Round)

De Deense regisseur Thomas Vinterberg heeft vooral naam gemaakt met de forse drama’s Festen en Jagten.
Vier jaar geleden waagde hij zich met Kollektivet voor het eerst aan een tragikomedie.

Na zijn teleurstellende onderwaterepos Kursk en een persoonlijke tragedie keert hij terug naar dat genre. Je begrijpt enigszins waarom: Drunk heeft het over zin hebben om ten volle te leven.

De immer geweldige Mads Mikkelsen steelt de show in dit Deense neefje van de Cassavetes-klassieker Husbands.

Hij incarneert Martin, een leraar geschiedenis die op alle vlakken vastzit. Hij geeft les op automatische piloot en leeft eerder naast zijn vrouw. Ook zijn drie dierbaarste vrienden en collega’s (Thomas Bo Larsen, Lars Ranthe en Magnus Millang) voelen zich niet goed in hun vel. Een van hen raakt gefascineerd door de theorie van de Noorse psychiater Finn Skårderud die stelt dat de hoeveelheid alcohol in ons bloed net iets te laag is. Een lichte verhoging – 0,05 procent om exact te zijn – zou ons gelukkiger maken. De vier vrienden besluiten om het op een experimenteren te zetten, wat leidt tot zowel hilarische als dramatische toestanden.
Wat een heel brede en simplistische komedie had kunnen opleveren, wordt in handen van Vinterberg en zijn Kollektivet-scenarist Tobias Lindholm een melancholische studie van een midlifecrisis. Ze vellen in feite geen oordeel over het alcoholgebruik. De borrels functioneren in eerste instantie als opkikker, maar gaandeweg ook als wake-upcall.
De opzet is uiteraard wat naïef en onrealistisch. Dit zijn immers volwassen mannen die best wel beseffen dat dronken voor de klas staan gevolgen kan hebben voor hun jobs. Helemaal twijfelachtig wordt het wanneer een van hen een leerling een borrel geeft om zich te ontspannen tijdens zijn examen filosofie. Je voelt echter dat Vinterberg het allemaal heel onschuldig bedoelt.

Chris Craps in Vertigo juni 2021

www.filmmagie-antwerpen.be