Dialogue avec mon jardinier

Wat is het juiste onderwerp voor een kunstenaar?

Een vraag die de schilder in DIALOGUE AVEC MON JARDINIER zich stelt.
De schilder (Daniel Auteuil) keert vanuit Parijs terug naar zijn geboortedorp. Hij wil zich daar vestigen in het voormalige ouderlijke huis nadat zijn huwelijk op de klippen is gelopen.
Hij ontmoet er een oude schoolkameraad die bij hem in dienst zal komen als tuinman.

De film focust op het contrast tussen de twee mannen en hun milieu: het wereldse, maar vaak pretentieuze kunstenaarsmilieu tegenover het ongecompliceerde, ietwat naïeve plattelandsleven.
Jean Becker maakte een film waarbij de aantrekkingskracht van ‘het simpele leven’ een belangrijke rol speelt. Het verblijf op het platteland heeft zelfs een heilzame werking op het personage van de kunstenaar.
Als kijker moet je wel gewillig meegaan in het verhaal om niet al te kritisch te worden. Maar ach, het is allemaal toch zo charmant.

Voor wie zich niet stoort aan het reactionaire trekje dat deze film toch wel kenmerkt en liefhebber is van Franse komedies, is het zeker onderhoudend. De dialogen zijn goed geschreven en de acteurs zijn prima op dreef.
Na veel aarzelen komt de schilder uiteindelijk tot zijn onderwerp. Hij zal de dingen schilderen waarvan zijn vriend het meeste houdt ook al zal dat wellicht niet in de smaak vallen van de kunstkenners in Parijs.

Is het dat wat Becker zelf ook wil doen?

Rudi Meulemans in filmmagie