Como Nossos Pais (Just Like Our Parents)

Ook een moeder heeft ambitie

Op de bühne van het leven verdwijnen grootse ambities als eerste op het achterplan. Zo ook in dit Braziliaanse kleinood over de 38-jarige Rosa.

De Braziliaanse film Como nossos pais (Just like our parents) valt met de deur in huis: Rosa’s vader is niet haar biologische vader. Het geheim zat 38 jaar lang als een brok in de keel van haar moeder, tot ze het tijdens een familiebijeenkomst opbiecht.
Seizoensfinales van populaire soaps worden geboetseerd uit zulk materiaal. Gelukkig vormt de onthulling hier niet de inzet van een zeperige zoektocht in het spoor van het DNA. Wel zet het Rosa aan het denken over haar eigen gezinsleven, de rol die ze op zich neemt en de offers die ze altijd al vanzelfsprekend achtte.

‘Como nossos pais’ ontpopt zich als een fijngevoelige film over tweeverdieners en het versteende rollenpatroon waarin ze steeds weer vervallen. Maar er is ook aandacht voor de moeizame relatie tussen een moeder en haar dochter.
De zorg voor haar prille tienerdochters eist de 38-jarige Rosa (Maria Ribeiro) haast helemaal op. Haar eigen ambities schieten erbij in. Terwijl ze altijd een toekomst als theaterauteur voorzag, schrijft ze vandaag folders over badkamertegels. Er moet immers brood op de plank. Haar wederhelft Dado (Paulo Vilhena) maalt er niet om. Hij zal zich wel opwerpen als de klimaatactivist die primitieve stammen in het Amazonewoud ter hulp schiet. ‘Ik volg nooit mijn hart’, verzucht Rosa.

Maar door de bekentenis van haar moeder verandert dat. Een kritisch zelfonderzoek dringt zich op en gaandeweg gaat ze eerlijker in het leven staan. Voor het eerst schrijft ze weer theater: een vervolg op Ibsens klassieker ‘Een poppenhuis’, over een vrouw die zich bevrijdt van het juk van haar echtgenoot. Bijna 140 jaar later is die strijd voor zelfverwezenlijking nog niet gestreden.

Op het filmfestival van Berlijn raakte ‘Just like our parents’ genomineerd in de belangrijkste nevensectie. De Braziliaanse regisseur Laís Bodanzky schreef het scenario samen met haar partner Luiz Bolognesi.

Como nossos pais is ernstig, maar niet zwaarmoedig of belerend. Maria Ribeiro verovert het hart van de kijker als de nu eens weifelende, dan weer vastberaden Rosa. Een kleine, maar o zo relevante film met sterke vrouwenrollen. Waarom blijven die zo zeldzaam?

Ruben Aerts in De Standaard/DS2, 01 augustus 2017, p. 7

Ook in FilmMagie nr. 676