Como agua para chocolate

De regisseur & de scenarioschrijfster

Alfonso Arau is een bekend Mexicaans acteur, die ook buiten Mexico actief is in Hollywoodfilms als The wild bunch van S. Peckinpah, Romancing the Stone van R. Zemeckis en Three amigos van J. Landis. In Mexico legt Arau zich toe zowel op regisseren als acteren en produceren. Hij heeft er de films Majado Power, Calzonzin Inspector en The barefoot eagle op zijn naam.

Arau is gehuwd met scenarioschrijfster Laura Esquivel. Zij publiceerde in 1990 de roman Como agua para chocolate die al vlug een internationale bestseller werd. Naar het voorbeeld van de Chileense Isabel Allende verwerkt Esquivel in haar debuut een snuifje magisch-realisme en een behoorlijke dosis humor, die de dramatische situaties relativeert.

De verfilming van haar boek vertrouwde ze toe aan haar echtgenoot Alfonso Arau.

De film werd in Mexico bekroond met een ‘Ariel’, het Mexicaanse equivalent van de Oscar.
De titel is een Mexicaanse uitdrukking die aangeeft hoe ‘opgewonden’ iemand is.

Gegeven

1910: Piedras Negras, Mexico, aan de grens met Texas. De revolutie woedt in Texas maar is voor de jonge Tita de Ia Garza het laatste van haar zorgen. Ze is dolverliefd op Pedro, die al even gek is op haar. Maar Tita’s moeder, Elena, die met ijzeren arm haar gezin leidt, verbiedt de ontloken liefde.

De familietraditie wil dat de jongste dochter ongehuwd blijft zolang de moeder leeft. Vermits Pedro knap en rijk is stelt Elena voor dat hij met de oudste dochter Rosaura trouwt. Pedro aanvaardt om zo bij zijn geliefde Tita te blijven. Tita ziet geen ander middel om haar liefde voor Pedro uit te drukken dan haar keukenrecepten. Al haar sensualiteit en passie, haar verzet tegen haar moeder, komen tot uiting in haar kookkunst…

Bespreking

Alfonso Arau heeft de novelle van Laura Esquivel op de juiste manier verfilmd. Veel kitsch, mannen met snorren, ondergaande zonnen, gebroken harten, betraande wangen, en vooral veel spijzen passeren de revue.  Como agua para chocolate heeft een onmiskenbaar drakerige kant, die zich voortzet tot het bitterzoete einde. Maar de film heeft ook zijn charme die voor een belangrijk deel schuilt in de magischrealistische lading van het verhaal. Tita vindt een uitlaatklep voor haar frustraties in haar kookkunst. Sterker nog: met haar gerechten blijkt ze haar omgeving te kunnen bespelen. Zo brengen de tranen die ze in het deeg van de bruidstaart plengde een collectieve huilbui teweeg. De blaadjes van de rozen die ze stiekem van Pedro krijgt zorgen juist voor vurige gevoelens.

Esquivel had feministische bedoelingen met haar roman. Die blijven echter een beetje steken in de drakerigheid. Wat rest is een bijzonder sfeervol verfilmde vertelling over liefde, voedsel voor lichaam en ziel.

In Como agua para chocolate zijn koken en nuttigen van voedsel sexuele metaforen met en magische strekking. Opvallend is hoe fantasierijk en soepel Esquivel en Arau die hanteren. Arau is een behendige en onbevreesde regisseur, die veel oog heeft voor sensualiteit. Maar alhoewel er telkens weer een verrassing te genieten valt, is de film te voorspelbaar en te anekdotisch om als noodlotsdrama indruk te maken.  Toch kan men moeilijk ongevoelig blijven voor de mengeling van realisme, magie en surrealisme. Het ontbreekt de regisseur niet aan zin voor humor en ritme. Enkele goede vondsten geven het geheel een soms verrassende dynamiek. Het exotische is een attraktiepool.

Samengelezen door D. Michiels, medewerker KFL-Antwerpen