Carrington

Scènes uit een kunstenaarsleven

De Engelse ‘Bloomsbury’groep telde onder haar leden prominente Britse auteurs zoals Virginia Woolf en E.M.Forster. Minder bekend op het Europese vasteland is alvast Lytton Strachey, die biografieën en literaire kritieken schreef. Met soepele ironie legde hij in zijn biografische romans de hypocrisie van de Britse Victoriaanse samenleving bloot. Na wereldoorlog I veroorzaakte hij een ware sensatie met zijn scherpe karakterschilderingen. De omstreden Strachey is nu zelf het onderwerp van een filmbiografie, waarin zijn platonische relatie met schilderes Dora Carrington centraal staat. De film werd in Cannes met de vertolkersprijs bekroond. Regisseur is toneelauteur en filmscenarist Christopher Hampton, die voordien al faam maakte met het scenario van Dangerious Liaisons. Met Carrington blijft hij in dezelfde categorie, want het kunstenaarsduo Strachey en Carrington beleefde één van de meest dubbelzinnige en gewaagde liefdesverhalen van het begin van de eeuw.

De film opent op het Engelse platteland.

Europa wordt geteisterd door Wereldoorlog l. Maar voor de Londense literaire kringen blijft de kleingeestige Victoriaanse levenswijze de grootste vijand. Letterkundigen als Strachey wijzen hun oproep om als soldaat naar de loopgraven te vertrekken af omdat ze de oorlog zowel als een onzinnige slachtpartij als een produkt van de burgerlijke, patriottische Victoriaanse samenleving beschouwen.

Op bezoek bij de zus van Virginia Woolf merkt de homoseksuele Strachey een elegante jongensachtige figuur op. Al vlug ontdekt hij dat het de beloftevolle schilderes Dora Carrington is, die als eerste van haar generatie haar kapsel kort droeg. De ontmoeting wordt het begin van een 17 jaar durende relatie, waarin zij alle taboes van het oude Engeland doorbreken. Gedeeltelijk omwille van hun onconventionele kleding en levenswijze, maar vooral om hun libertijns gedrag. Ondanks Carringtons passionele relatie met jonge mannen en Stracheys homoseksualiteit keerden ze steeds bij elkaar terug om ongebonden samen te leven. Zoals ze later zelf getuigden: hun relatie was een meesterlijke combinatie van, intelligentie en kunstgevoelen, gecombineerd met humor en affectie. Alleen in Lytton Strachey vond Dora Carrington een persoon met wie ze zichzelf kon zijn en die geen beslag legde op haar vrijheid.

Regisseur Christopher Hampton filmt hun relatie in afzonderlijke scènes, waarin het spel van de acteurs Jonathan Price als Strachey en Emma Thompson als Carrington de volle aandacht krijgt.

Terwijl Price het subversieve van zijn personage onderstreept, typeert Thompson de kunstschilderes Dora Carrington als een zachtmoedige maar vastberaden vrouw. Een vrouw die alleen in het ‘nu’ van de woelige jaren ’20 wilde leven, geen kinderen wenste en ook niet met haar schilderijen onsterfelijkheid nastreefde.

Tentoonstellingen hield ze niet, want ze beschouwde haar kunst als strikt privé. Het lot wil dat de Britse kunstwereld op het einde van deze eeuw haar oeuvre ontdekt, terwijl Lyttons biografieën eerder in de vergetelheid raken. In de slotgeneriek van de film wordt Carringtons schildersoeuvre getoond: met opvallend coloriet vermengde ze expressionisme en naïeve kunst tot een persoonlijke stijl.

Dirk Michiels, medewerker KFL-Antwerpen