Adam

In het speelfilmdebuut van regisseur Maryam Touzani houden twee vrouwen elkaar een spiegel voor, waardoor ze in staat zijn zich los te wrikken uit hun persoonlijke impasse.
Op de straten van Casablanca is de hoogzwangere, ongehuwde Samia (Nisrin Erradi) naarstig op zoek naar onderdak. Deur na deur wordt in haar gezicht gesloten en de jonge vrouw bezwijkt onder de uitpuilende sporttas die ze over haar schouder meesleept. Op een nacht wordt ze geholpen door de stuurse Abla (Lubna Azabal), die zo haar bezwaarde geweten wil sussen. Abla woont samen met haar jonge dochter Warda (Douae Belkhaouda) en onderhoudt haar kleine huishouden door vanuit huis Marokkaanse lekkernijen te verkopen.
Adam is een intiem portret van twee vrouwen die zoeken naar een lichtpunt in hun bestaan. Regisseur Maryam Touzani toont in haar eerste speelfilm een eenvoudig verhaal dat zich zonder verrassingen ontplooit. In ruil voor kost en inwoning probeert Samia met haar bakkunsten de gunst van haar weldoener te winnen. Abla ontdooit langzaam wanneer Samia’s rziza, honingkoekjes en ander gebak een doorslaand succes blijken bij haar klanten.
“Er zijn maar weinig dingen van ons”, merkt Samia op, verwijzend naar de positie waarin beide vrouwen zich in het leven bevinden. Samia verkeert in tweestrijd of ze haar kind op zal geven voor adoptie of toch de last zal dragen om als alleenstaande moeder te worden verstoten door haar familie. Abla op haar beurt stortte zich na de dood van haar man op de opvoeding van de pientere Warda en gaf zichzelf geen ruimte te rouwen. In de krappe ruimte van de bakkerij dwingen de vrouwen elkaar hun opgekropte pijn onder ogen te zien.
De sfeervolle film stemt tot nadenken over hoe een religieuze en patriarchale maatschappij omgaat met vrouwen aan de rand van de samenleving. Touzani vangt de onderlinge genegenheid, lichtheid en transformatie die de vrouwen in elkaars leven brengen in kleine momenten, versterkt door het soepele handheld camerawerk van Virginie Surdej. Het stille en sensuele moment waar Samia haar handen op die van Abla legt om haar zachtjes een andere methode van deeg kneden te leren, spreekt boekdelen over hun onderlinge verstandshouding. Dit delicate drama over solidariteit tussen vrouwen is opgebouwd uit vele van dat soort intieme momenten.

Giselle Defares in De Filmkrant (431), 30 juni 2020

www.filmmagie-antwerpen.be