| Brazilië, Duitsland, 2019 | 139 minuten - FilmMagie nr. 701 | |
| Regie: | Karim Aïnouz | |
| Met: | Carol Duarte, Julia Stockler, Gregório Duvivier, Marcio Vito, e.a. | |
| Scenario: | Murilo Hauser, Inés Bortagaray, Karim Aïnouz gebaseerd op de roman van Martha Batalha | |
| Fotografie: | Hélène Louvart | |
| Montage: | Heike Parplies | |
| Muziek: | Benedikt Schiefer | |
| Prijzen: | Diverse prijzen en nominaties. Waaronder Brazilië, Cannes, e.a. | |
| Links: | www.imdb.com | |
Een film zoals het leven
De naturel van actrices Julia Stockler en Carol Duarte ontwapent in deze
kroniek van Braziliaanse makelij.
Dromen zijn bedrog in A vida invisível de Eurídice Gusmão, een melodrama in
verzadigde kleuren en met sterke emoties. De Braziliaanse filmmaker Karim Aïnouz
(Madame Satã) verbeeldt het gewone leven in het Rio de Janeiro van de jaren 50,
waar twee zussen het slachtoffer zijn van het machismo van hun vader.
Guida (Julia Stockler) leeft gulzig, maar de adonis met wie ze op haar
twintigste naar Griekenland verdwijnt, is geen beste partij. Een jaar later
staat ze weer voor de ouderlijke deur, hoogzwanger en alleen. Haar vader keert
haar de rug toe, maar eerst liegt hij dat Guida’s jongere zus Eurídice (Carol
Duarte) naar Wenen is verhuisd om concertpianiste te worden. Ze woont nochtans
nog steeds in Rio de Janeiro, inmiddels getrouwd met een ploert zonder cultuur.
Eurídice weet op haar beurt niet dat Guida is teruggekeerd.
Aïnouz toont hun eindeloze veerkracht in een patriarchaat dat hen kleineert. In
hun vriendschap met seksegenoten vinden ze troost en solidariteit, hoewel het
gemis van de ander hen blijvend verscheurt.
Als een populist durven melodrama’s onze emoties te bespelen en manipuleren.
Maar als dat telkens in een context zou gebeuren die het zo fijngevoelig en
levensecht in beeld brengt als Aïnouz en zijn cameravrouw Hélène Louvart
(Lazzaro felice), dan had het genre vast niet die vieze reputatie.
Het slotakkoord van deze weelderige saga is even gedurfd als weergaloos. A vida invisível is een film zoals het leven: intens en voorbij in een vingerknip.
Ruben Aerts in De Standaard, 10 november 2019